توسکانیوز_ به نقل از آفتاب یزد؛ مهتا بذرافکن_حداقل نیمی از ۱/۵ میلیارد نفری که به جنگلها و محصولات جنگلی برای معیشت وابسته هستند، زن هستند. اما تقریبا در تمام جهان در مجموعه داده‌های ملی؛ فعالیتهای اقتصادی زنان روستایی در مناطق جنگلی و مزرعه عمدتاً نادیده گرفته شده و مورد غفلت سیاستگذاران است. با این حال، آگاهی از فرایندهای کارآفرینی در بین زنان روستایی به آرامی درحال رشد است.
زنان جنگل نشین نیز از جمله زنان روستایی هستند که کسب و کارهای خود را راه‌اندازی نموده اند. این زنان در کسب و کارشان عمدتا از فرآورده‌های جنگلی استفاده می‌کنند که کاملا قابلیت شکوفایی مجدد دارد.
شیوه برداشت مواردی چون آجیل و دانه‌های روغنی جنگلی،گلها و گیاهان خودرو و شیره‌های درختان و عسل میراثی است که از گذشتگان به ارث رسیده است. این شیوه برداشت که اغلب برای کسب و کارها و مشاغل خرد و خانگی استفاده می‌شود نه تنها جنگل و مراتع را تخریب نمی‌کند، بلکه باعث پراکنش دانه‌ها و بارورشدن جنگلها نیز می‌شود و در صورتی که به یک راه گذران معیشت پایدار برا ی خانواده‌ها منجر شود از فعالیتهای مخرب توسط مردان نیز می‌کاهد.
از این رو در بسیاری از جوامع محلی آموزشهای کسب و کار خانوادگی و شیوه‌های برداشت پایداری آموزش داده می‌شود که سودآوری و… محافظت از تنوع زیستی را به هم نزدیک می‌سازد.
با تلفیق این آموزشهای نوین و دانش بومی زنان می‌توانند تعادلی ظریف بین اهداف اقتصادی خود و ظرفیتهای جنگل ایجاد کنند و بدون به خطر انداختن تنوع زیستی غنی جنگلها از آن کسب درآمد نمایند.
در کنگو، نپال، میانمار، کامرون و بنگلادش، مراکش و … شرکتهایی وجود دارند که با آموزش کسب و کار و توانایی تحلیل بازار و همچنین عمل‌آوری محصولات جنگلی به کاربران محلی کمک می‌کند تا محصولات جنگلی غیرچوبی را با بالاترین پتانسیل بازار عرضه نمایند.
در این فرایند زنان می‌آموزند که راهبردهای اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی را اتخاذ نمایند که هم اهداف سودآور و هم پایداری را برآورده می‌کند.
تجربیات این کشورها نشان داده است که آموزش زنان جنگل نشین برای راه‌اندازی کسب و کارهای کوچک می‌تواند درآمد پایداری ایجاد نماید که در نهایت به حفظ جنگلها کمک کرده و آنها را از خطرهایی چون قطع درختان برای تولید زغال و یا برداشتهای ناپایدار
می‌رهاند./
