شبی که زمین لرزید

اختصاصی توسکانیوز/ سید راشد حسین نظام دوست /باز شهرستان رودبار شهرم ودیارم ومحله تکلیم در استانه عروج غریبانه سی وپنجمین سالگرد زلزله خرداد سال ۶۹ پدران ومادران وفرزندان دلبندش به سوگ می نشیند. هربار در استانه ۳۱ خرداد ترنم فراق نوای مرگ را در جای جای محله مان می سراید.چه غم انگیز است این نوای اتش گرفته وجودمان که بعد از سی وپنج سال هنوز ما را دراین اتش غم کده می سوزاند. وهر ساله خاطرات تکرار می شودوحسی عجیبی به همه ما می دهدانگار این هجرت غریبانه بوی تازگی می دمد.تاریخ پر فراز این حادثه دردناک همچنان شمیم اهنگ این درد وفراق را در وجودمان می نوازدوهر لحظه بوی طراوت عشق دلداگی مهرورزی ودلبستگی این عزیزان از دست رفته در فراز قبور مطهر انان دیداری تازه می طلبد وندای از عرش ملکوت می رسد که چرا زود دیر شده است وشلاق پس لرزه های زمین همچنان می غرد. با دسته گلهای رنگارنگ به مهمانی عزیزان از دست رفته تا صبح سحر می نشینیم ونجوا می کنیم وانگار بهار رستا خیزی تمامی ندارد.ودر هرکجای این سرزمین وکشور ما ن باشیم بوی غربت عاشورایی شهروشهرستان رودبار و محله تکلیم فضا را معطر می کند که با شاخه های گل به پابوس این عزیزان رفته وقبور با معرفت انان را در اغوش مهرورزی قرار می دهیم.سی وپنج سال گذشت انگار سی وپنج روز است این حادثه دردناک واین فراق جانسوز می گذرد. چه هل هله ای فرزندان دانش اموز ما در ان شب سخت وفراق داشتند وکارنامه امتحانی انان چگونه خزاب شد. مادری ان روز سخت می گریست وفریاد می زد تو را خدا بگذارید کارنامه قبولی بچه ام را در لابلای جسد بی کفنش بگذارم تا ارام گیرد.رودبار در دل شب چه لرزشی داشت انگار زمین ان شب با تمام قدرت عقده گشایی می کرد وبذر افشانی مرگ می پاشید وزمین ان شب با مهربانی همیشگی اش فاصله داشت وانگار زمین ان شب ماموریت داشت تا جزر ومد خشمش را به رخ ما بکشدوتا زمانی که فریاد وفغان وکمک خواهی عزیزان در زیر اوار خاموش شد و زمین عصیان گر ارام شد.همان موقع می سرودم که ای زمین کمی مدار کن تا طفل از زیر اور بگریزد.زمین کمی مدارا کن وصبوری کن تا اغوش پدران ومادران بگشاید تا کودکان زیز اوار جا نمانند.انگار زمین گوش شنوایی نداشت وبر طبل جدایی وفراق می نواخت.ودر طلیعه سی وپنج سال فراغ هنوز ان سوز ناله ها از زیر اوار به گوش می رسدو چقدر درناک است .چه شب غریبی بود .وان شب عاشقانه سر براستانه امید گذاشتیم تا اولین روز تابستان را با چه هل هله ای جشن بگیریم وشادمانه از فصل بهار وماه خردادش خدا حافظی کنیم ولی هرگز ان جشن پیشواز تابستان نیامدو البوم غم گشوده شدودر گسل کینه وعداوت زمین فرو رفتند اما همچنان شب زنده دار ان عزیزان از دست رفته هستیم.وهنوز شام غریبان عزیزان از دست رفته بعد از این همه سال استمرار دارد روحشان شاد ونامشان جاوید ویادشان گرامی باد .مادر عزیز وفرزند دلبندم را در ان شب در دل خاک به امانت گذاشتم .وروح بلند همه مادرا ن وپدران وفرزندان برادران وخواهران سرزمینم شاد ورحمت خداوندی بر انان گوارا باد .