توسکانیوز/ رقیه رحمتی /به راستی چه زیباست اندیشه‌ای که در مقابل قلم زانو می زند، و واژه‌هایی که در خدمت بیان حق برآید.
دوست من، همکارم، هم قلمم، من به جای همه نادیده گرفتن‌ها بر دستان تو بوسه می‌زنم و برای اندیشه‌ات که چون زلال آب جاریست تا برای دیگران محصولی به نام آرامش بیاوری سجده شکر می‌گذارم و قدردان زحماتت هستم، روز خبرنگار بر تو مبارک
در ابتدای سخنم باید مطالبه ای را از محضر ریاست جمهوری داشته باشم .
جناب آقای رئیسی کاری به هر آنچه که وعده دادید ندارم، اما مطالبه دو وعده ی شما باید محقق شود:
۱_حفظ جان مردم
۲_ حفظ نان مردم
این دو حق مردم است، و شما وعده کردید که برای حق مردم قیام کنید.
در بدترین حالت، روز خبرنگار امسال هیچ منتظر تقدیر یا تشکری از سمت هیچ مسئولی نبودم، چرا که چشمان نگران یک ملت به آشفتگی اقتصاد دوخته شده و آینده‌ای مبهم را در سردرگمی خود مرور می‌کنند، و تمام این نگرانی‌های مردم به ناکارآمدی مسئولانی که در رأس خدمت جلوس کرده‌اند و دریغ از خدمت…
خبرنگار در این روزها فریاد بغض آلودش را در انعکاس کوه بیشترمی‌شنود تا پاسخ مسئول.
حتی کار به جایی رسیده که پاسخ چرایی اش را نیز نمی‌دهند، و برخی که بدون جواب در مسیر دادگاه ها خبرنگار را به این سو و آن سو می‌برند بلکه ناکارآمدی خود را زیر فریب و حیله و دروغ لاپوشانی کنند.
خبرنگار این سرباز صد پاره پیکر، که پیکره فکرش را آسیب می‌زنید، هیچ وقت امنیت شغلی نداشته و ندارد، شهید صارمی جانش را که تنها دارایی ارزشمندش بود بر سر عشق و علاقه‌اش به اطلاع رسانی گذاشت تا حقیقت اخبار به گوش جهان رسیده باشد، اما این روزها این رسولان رسانه نه امنیت شغلی دارند نه امنیت جانی، که اگر بنویسند زبان سوزد اگر نه مغز استخوان سوزد..
خبرنگار امید دل مردم و سکوی رشد مسئول است، کاش مدیران، رسالت رسانه را تضعیف نکنند.
امروز ۱۷ مرداد ۱۴۰۲ برای پیگیری یک نامه اداری به یکی از بخش‌های اداری استانداری رفتم، در ذهنم بود که چون روز خبرنگار هست قطعاً با برخورد بهتری استقبال می‌شوم، اما در نهایت تاثر و تاسف باید عنوان کنم که مسئول مربوطه حتی حاضر نشد تا به دفتر کارش وارد شوم و مسئول دفترش با چند جمله جواب ناقصی به من داد
آیا بین خبرنگار و یک ارباب رجوع هیچ فرقی نباید باشد؟
آیا این رفتار در شأن یک مدیر کل است؟
باتمام احترامی که برای شخصیت انسان قائلم باید بگویم که در تکریم ارباب رجوع هیچ منشور اخلاقی از سمت عده‌ای از مسئولان انجام نمی‌گیرد و سیستم اداری به یک بازبینی اساسی نیازمند است. آیا مسئولی که بر صندلی مدیریت تکیه داده است نمی‌تواند اشتباه کند؟ و اگر اشتباهی رخ دهد چرا نمی‌پذیرد؟
جایگاه خبرنگار را تنها در ۱۷ مرداد نیست چرا که خبرنگار در تمام سال زبان گویای مدیران برای مردم و مطالبه‌گر مردم از مسئولان است.
کمترین حق این جایگاه احترام به اندیشه و هویت اوست که آن هم به درستی احقاق نمی‌شود، کمترین حق این جایگاه پاسخ به مطالبه‌گری برای مردم است که در بسیاری موارد دریغ میکنید.
با همه ی ناملایمات به احترام عشق و قلم تمام قد ایستاده ام
