توسکانیوز/ پریسا پرشاد فعال سیاسی اصلاح طلب و عضو شورای استان حزب کارگزاران سازندگی طی یادداشتی اختصاصی در توسکانیوز نوشت؛ نتیجه تمامی مبارزات و جنگها یا شکست و پیروزی ست یا در نهایت صلح و سازش
یا در میدان به پیروزی و شکست می رسند یا در میز مذاکره به صلح و سازش که قطعا میز مذاکره کم هزینه تر و معقول تر از جنگیدن است.
ایران بیش از چهاردهه در میدان نبرد بود و هر آنچه که در توان داشت در جبهه های مختلف برای پیروزی میدان چه در جنگ هشت ساله با عراق چه در جنگهای نیابتی ها به صحنه آورد تا بازیگر مهم منطقه باشد.
ایران تا سالها توانست خود را بازیگر قدرتمند منطقه معرفی کند و این باور را به جهان القا کند که اگر بازی دست ایران نباشد تمام صحنه بهم خواهد ریخت تا حد زیادی هم موفق شد.
ایران با همین دکترین مرزهایش را با هزینه بسیاری که بر گرده های مردم کشور تحمیل شد تا کانال سوئز فراتر برد تا شاهراه اتصال تجارت دریایی شرق و غرب را تحت سیطره خود داشته باشد، همان گونه که شاهراه انرژی جهان را در اختیار دارد.
به همین جهت با تمام انتقادات اقتصادی که به این طرح بلندپروازانه وارد است اما ایران نتیجه دلخواه و دستاوردی که برای آن وارد میدان شده بود را گرفت.حتی اگر نارضایتی های داخلی بسیاری را تجربه کرده باشد دست از دکترین بین المللی خود نکشید.
تحقیر ایران توسط مردم ناراضی، به حق اما واقع گرایانه نیست، اگر چه به مردم باید حق داد تا از وضعیت معیشت، تحمل فقر و تورم خسته شده باشند اما از خاطر نباید برد هدفگذاری ایران داخلی نبوده و صرفا به افق دور دست نگاه کرده و به هرآنچه هم از دکترین سیاسی و نظامی خود خواسته در مقطعی دست یافته است.
سیاست ایران را صرفا در چارچوب برنامه های غیرداخلی اش اگر قضاوت کنیم ایران تا جایی خوب پیشرفت و دستاوردهای مهمی در منطقه داشت اما اشتباه ایران این بود که از مشاورین اقتصادی و سیاسی بی طرف، آگاه و دلسوز خود را بی نیاز دانست.
اگر به سیاست های سرمایه گذاری جهان در منطقه توجه می شد شاید ایران با تغییر رویکردهایش منافعش را در منطقه حفظ می کرد.
ایران یک بار جام زهر را نوشید که اتفاقا نه تنها زهر نبود بلکه داروی موثری برای جامعه و حاکمیت بود. ایران تجربه برون رفت از بحرانهای بزرگ را دارد چه در موضع ضعف باشد چه در موضع قدرت و در حال حاضر تنها راه چاره ایران برای برون رفت از مسائل داخلی و خارجی خصوصا شرایط پیش آمده پس از هفتم اکتبر سال گذشته، توجه صرف به مسائل اقتصادی و پیشرفت در حوزه اقتصاد است.
ایران باید، گفتمان دیپلماسی درخصوص مسائل منطقه ای را برای مدتی حتی کوتاه، اولویت قراردهد و دکترین مقاومت و یا دکترین هسته ای را برای مدتی رها کرده و تمام همت خود را برای حل مسائل داخلی با تمرکز بر توسعه اقتصادی و رفاه اجتماعی قرار دهد. ایران خوب می داند زمان حال برای صرف فعل آینده در خاورمیانه زمان یک دهه ی پیش نیست و اقتصاد خاورمیانه و تبدیل شدن هند و عربستان به بسترهای مهم توسعه تکنولوژی و سرمایه گذاری حتی رویکرد تندروترین گروه های بنیادگرا را تغییر داده پس لازمه قدرت گرفتن در شرایط فعلی، بی ثبات سازی نیست بلکه رشد اقتصادی است. نتیجه تمرکز بر اقتصاد نتیجه ای به مراتب بهتر برای ایران خواهد داشت.اگر ایران تمام تمرکز خود را بر بهبود وضعیت اقتصادی جامعه قرار دهد نه توسط توده های مردم تحقیر می شود نه تهدید می شود.
