خون بس و مجلس نا امیدی

✍توسکانیوز ، سروش علیزاده ؛ دکتر_محمد_جعفر_ساعد دکتری حقوق کیفری و جرم شناسی می نویسد:
– #عروس خون بس، یک قربانی است؛ قربانی قبیله؛ قبیله‌ای که به وی امر کرده تا به زندگی بدون علاقه و عشق حقیقی و انسانی تن بدهد و سال‌ها با این خواسته زندگی کند. در این زندگی زناشویی، نیروی اجبار، بیداد می‌کند و داد بینوایش به گوش انسان‌های مدرن امروزی نمی‌رسد. در پدیده خون بس زن نوعی وجه المصالحه برای آتش بس بین دو قبیله متخاصم است. بر خلاف قوانین شرعی و آنچه در همه مکاتب بشری می‌بینیم، این بار انسانی به جرم گناه فرد دیگری مجازات می‌شود.
او از ابتدای ماجرا قربانی است و تا انتهای آن هم قربانی باقی می‌ماند. مجازات او بابت اشتباهی که مرتکب شده نیست بلکه بابت میل روح جمعی برای فراموش کردن اتفاقات گذشته است. –
در ادامه بارها از کارزار زنان علیه زنان نوشته ام. زنانی که در ایران به منسبی می رسند حال مهم نیست که این منصب نماینده مجلس باشد و یا معاون وزیر تربیت بدنی و یا عضو شورایی که به ریاست کمیسیون فرهنگی شهری برسد. جامعه #مرد_سالار و #زن_کالا_محور که در ساختار قدرت ریشه دارد تلاش می کند تا خود را شبیه مردهایی کند که در ساختار حضور دارند و راهش را ایجاد فشار و سرکوب بر زنان به نام دین دارند.
زنانی در این ساختار رشد کرده اند که شعار بر عقلانیت شان پیشی گرفته و شاید یک مدرک دانشگاهی تحت عنوان دکتر هم داشته باشند که اگر جعلی و پولی نباشد، شک ندارم که جز کتاب های درسی در حد رفع نیاز و پاس کردن هیچ کتاب دیگری را تورق نکرده اند.
اما این مجلس گویا پر است از مردها ی سلطه گر و زن هایی با تفکر مردانه سلطه گر که با جعل عنوان انقلابی آمده اند تا بذر نا امیدی بکارند و بیشتر حقوق زنان را تضییع کنند. مجلسی که از همان ابتدا در همه امور نا امید مان کرد و با رد صلاحیت های سلیقه ای مجلسی شکل گرفت که با کمترین میزان مشارکت مردم در انتخابات هر روز بیشتر مردم را ناامید می کند. حال چه بستن شبکه های اجتماعی باشد ، چه ناتوان در انجام وظایف روتین چون استیضاح یک وزیر و چه تلاش نمایندگان زن آن برای تضییع هرچه بیشتر حقوق زنان و آزادی های مشروع قانونی و دینی. همان مانده که بعد از خون بس برای دفاع از رسم #ختنه_زنان خیز بردارند.