سخنی کوتاه با شب چله

✍توسکانیوز/ محمد عین الله زاده/ شب چله عزیز، ای کهن ترین یادگار نیاکان ما،ای بهانه شادی پدران ومادران ما،ای آغاز سرد ترین روزهای سال،ای طولانی ترین شب سرد سال که وجودت نویدبخش آن است که حتی طولانی ترین شب سال را هم روشنایی فردای دیگر است.
دوران کودکی،نوجوانی وجوانی همه ساله با اشتیاق منتظر آمدنت بودیم.
می امدی ومردمان دیارمان آمدنت را که باجامه سفیدطبیعت همراه بود را جشن می گرفتند.
می آمدی وتماشای رقص برف چه زیبا وبرف بازی چقدر لذت بخش بود.
می آمدی وما با چه شوق وهیجانی آدم برفی درست می کردیم وشال وکلا خود رابه آدم برفی هدیه می دادیم.
دورهم نشینی وخوردن اجیل وهندوانه و…همه آن رخدادهای ساده شوربختانه امروز برای کثیری از هموطنمان نوستالژی شده است.
البته که امسال هم همانند سنوات قرنها پیش می آیی ولی بدان که سفره های بسیاری از هموطنانمان خالی است.
می آیی و چه بسیارند نان آوران خانه که شرم گین وخجل زده با دستانی خالی نای رفتن به خانه را ندارنند.
می آیی اما در بسیاری ازخانه ها نشانی از هندوانه وانار واجیل نیست.
شب چله عزیز این چه وقت آمدن است وقتی کسانی از مردمان دیارمان حتی نان شب را هم نسیه تهیه می کنند گرچه امکان دارد که مسئولین این خبر را تکذیب کنند ولی یقینا قشر زحمتکش وبزرگوارنانوایان آن را با نشانه های فراوان تائید می کنند.
شب چله چطور نمی بینی که بسیاری از مردمان دیارمان آمادگی پذیرائی وخیر مقدم گوئی به تو را ندارنند.
چگونه نمی دانی که دیر زمانی است که شب چله،شب چهارشنبه سوری وعید نوروزو… مهمانان ناخوانده بسیاری از هموطنمان می باشند.
شب چله ،چگونه نمی دانی که فقر وفلاکت وبی پولی وبیکاری ودردهای به درمان فراگیر شده وآخرین رمق اقشار آسیب پذیر جامعه رادارد می گیریدواین پرسش همگانی بی جواب مانده که تا چه زمانی غم واندوه جایش را به شادی وطرب خواهد داد وکی نغمه های شور انگیز به گوش خواهد رسید وچه زمانی روشنی افق دیار مان نمایان خواهد شد وچه وقتی شب چله ونوروز و…جشن همگان خواهد شد.
شب چله عزیز اگرچاره ای جز آمدن نداری لطفا بی سر وصدا وخاموش بیا…