توسکانیوز/شهربانو امانی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران/حضور مهاجران افغان (افغانستانیها) طی سالهای اخیر بهویژه پس از قدرتگیری طالبان در افغانستان در سال ۲۰۲۱ سبب بروز تنشها و مسائل متعددی شده است. موضوع مهاجران افغانستانی بدل به یکی از محورهای اصلی اظهارنظرهای مسئولان شد و پیشنهاداتی نظیر ساماندهی و کمک از کشورهای غربی تا بعضاً پیشنهاداتی نظیر دیوارکشی در مرز شرقی ایران مطرح شد. مهاجرت پدیدهای است که تاثیرات عمیق و ماندگاری بر جوامع میگذارد. ایران با جمعیت گسترده مهاجران افغانستانی و عراقی به یکی از بزرگترین کشورهای پذیرنده پناهندگان در جهان بدل شده و این امر با خود چالشهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی فراوانی به همراه آورده است. در همین راستا مرکز پژوهشهای توسعه و آیندهنگری در گزارشی به بررسی سیاستهای مهاجرتی در ایران پرداخته است.
امروزه اغلب کشورها با پدیده مهاجرت مواجهند و از آن تاثیر میپذیرند. پیامدهای مهاجرت محدود به یک دوره مشخص نیست و در بلندمدت بر زندگی فردی و اجتماعی افراد تاثیر دارد. در ایران با وجود میلیونها پناهنده، مهاجر قانونی و پناهجوی غیرقانونی از سوی افغانستان و قریب ۴۰ هزار پناهنده عراقی به یکی از بزرگترین کشورهای پناهنده و مهاجرپذیر در دنیا تبدیل شده است. جز بروز بحرانهای بیشتر هیچگونه دستاورد عملی نخواهند داشت. خشم از اتباع و برخورد قهریه با آنها باید به سمت مطالبهگری و خواست از دولت برای تغییر سیاستها در برابر مهاجران پیش رود.
افغانستانیها نباید در مشاغلی با حداقل دستمزد در جامعه جذب شوند. اگر آنها به فراخور توان جذب در دانشگاه و مشاغل رسمیتر شوند، میتوان از پیدایش نوعی خشم دوطرفه انباشته تا حد قابل توجهی جلوگیری کرد. اول اینکه، تصویر کلیشۀ سوژۀ افغان با یک شغل با حداقل دستمزد زدوده میشود و دوم از خشم افغانستانیهایی که به صورت تاریخی به انجام این مشاغل در ایران پرداختهاند، کاسته میشود.
